top of page
8H3A0577-kopia 2.jpg
Home sick_sickhome bialy.png

Choreografia: Bartek Woszczynski

Muzyka: ATMO (Giulio Donati & Simone Donati feat. Leonardo Gatta)

Reżyseria światła: Artur Wytrykus

Projekt kostiumów: Joanna Woszczynska

Tancerze: Simone Donati, Aleksandra Krajewska, Francesca Merolla, Szymon Osinski, Urszula Woszczynska

Czas: 65

Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa.

Home sick_sickhome_black.png

Tożsamość uchodźcy - czy coś takiego istnieje? Czy bycie uchodźcą może być wyborem? Gdzie jest granica pomiędzy byciem imigrantem i uchodźcą? Czy ktokolwiek z nas chciałby opuścić swój dom bez gwarancji, że odnajdzie drugą przystań? A co jeśli okazałoby się, że koniec podróży po nowy dom to dopiero początek podróży ku byciu zaakceptowanym? Gdzie jest granica pomiędzy brakiem asymilacji, a potrzebą zachowania podstaw własnej tożsamości? Agresja jest przyczyną czy skutkiem bycia wykluczonym? Czy oni są wykluczeni? Czy my jesteśmy wykluczeni? Czy w ogóle są jacyś oni i jesteśmy jacyś my? Czy człowiek może być nielegalny?

Spektakl Homesick | Sick Home to zaproszenie do rozważań na tematy dotyczące uchodźców, imigrantów oraz wielokulturowości. To próba zobrazowania tych zagadnień poprzez ruch, który jest najszczerszym, bo też najbardziej pierwotnym środkiem naszego przekazu. Bo może to właśnie wtedy, kiedy nie jesteśmy zasypani subiektywnym ogromem informacji, jesteśmy w stanie spojrzeć na tak kompleksowe treści z wielu perspektyw.

Excerpts from reviews:

„Przedstawienie (...) połączyło w sobie fantastyczne widowisko taneczne i wzruszającą historię, która z pewnością wzbudziła w widzach wiele ważnych pytań o naszą tożsamość i otwartość na inne kultury.”

„Niespokojna, neurotyczna, świetnie wyważona choreografia Bartka Woszczyńskiego...”

„...absolutnie piękna reżyseria światła Artura Wytrykusa...”

„5 tancerzy (...) maluje przed nami historię walki o przetrwanie w świecie pełnym podziałów i nierówności.”

„Prosta, bardzo czytelna i przejmująca scenografia już w pierwszych minutach głęboko uderza w widza.”

„...widz mógł poczuć się częścią spektaklu...”

bottom of page